Orientalny barek inkrustowany macicą perłową

Stan wizualny satysfakcjonujący, pomimo upływu czasu nadal wzbudza zainteresowanie wśród szerokiego grona osób ceniących profesjonalizm i kunszt wykonania. Barek nie wymaga wkładu finansowego, zachowany w stanie oryginalnym, naturalnie noszący ślady codziennej eksploatacji. W praktycznym i funkcjonalnym korzystaniu niezbędne są pojemne szuflady, wewnątrz mebla znajdują się przegrody. Po stronach zewnętrznych podwójne, gięte drzwiczki po otwarciu których uwidocznią się uchwyty na kieliszki do wina i butelki na "procentowe trunki" . Konstrukcja jest zwarta, wykonana tradycyjną techniką stolarską, stabilna, zapewniająca długoletnią trwałość. Od połowy XVII w import towarów z Japonii i Chin spowodował rozpowszechnienie się w Europie mody na wyroby orientalne. Mieszkańcy Zachodu fascynowali się zarówno chińską, biało-niebieską ceramiką, drobną rzeźbą (natsuke i ojime), wyrobami z kości słoniowej czy meblami. Drzewo "Rhus verniciflua" z którego żywica była wykorzystywana do produkcji trwałej powłoki lakierniczej zwanej laką pochodziło z trzech krajów wschodniej Azji: Japonii, Chin, Korei. Na surowy korpus przedmiotu, wykonanego z drewna egzotycznego nakładano nawet kilkaset cienkich warstw, pamiętając o tym, że każda musi wyschnąć przed nałożeniem kolejnej. Twarda powierzchnia mogła być polerowana na wysoki połysk, można było w niej rzeźbić, nie była hydroskopijna lecz odporna na wysoką temperaturę. W celu uzyskania czerwonego koloru dodawano minerał cynober, a koloru czarnego sadzę. Dekoracje zewnętrzne i wewnętrzne były inkrustowane silnie iryzującą warstwą masy perłowej i ręcznie malowane w delikatne wzory: ptaki - sroka "xique" to symbol powodzenia , rośliny - bambus to symbol prawości i uczciwości lub przedstawiały sceny sytuacyjne mieszkańców Azji. Bardzo często były rytowane w naturalnych kamieniach (jaspis, nefryt, jadeit) to skupiska materiałów jednorodnych nieodłącznie związanych ze sztuką Dalekiego Wschodu, gdzie przez tysiące lat były cenione wyżej niż najdroższe kruszce jako symbol cnoty ludzkiej. Charakterystyczna barwa nefrytu: żółta, biała, czarna, zielona i jej odcienie. W przypadku jadeitu w jednej bryle można było znaleźć barwę zieloną, białą i czerwoną natomiast jaspisu czerwoną, zieloną, żółtą i brązową. Artyści chińscy potrafili z zegarmistrzowską precyzją uzyskać gładkość i łagodny blask tych minerałów. Większość wyrobów powstała z nefrytu, pochodzi z kopalń we wschodniej części Azji Środkowej, szczególnie z regionu Xinjiang. Nefryt w kolorze "szpinakowozielonym", sprowadzany był do Chin z okolicy jeziora Bajkał na Syberii. Największe złoża jadeitu są w Myanmar (Birma) skąd we współczesnych czasach były importowane do państwa dynastii Han (206 r.p.n.e. - 220 r.n.e.).