Azjatycka toaletka ręcznie malowana

Oferowana toaletka to arcydzieło rzemieślniczego kunsztu, pomimo upływu lat nadal przykuwa uwagę szerokiego grona adherentów ceniących wirtuozerię i mistrzostwo wykonania. Mebel nie absorbuje wkładu finansowego, "biały kruk" noszący ślady kosmetycznej eksploatacji. Codzienne korzystanie umożliwiają gięte szuflady przytwierdzone na symetrycznych prowadnicach. Konstrukcja mebla jest finezyjna, staranna z dbałością o szczegóły i ręcznie wykonana przez chińskich rzemieślników przy użyciu tradycyjnej techniki stolarskiej. Moda na chinoiserie przypadała na okres od XVIII do XIX wieku, kiedy cztery państwa Europy Zachodniej ustanowiły Kompanię Wschodnioindyjską. Import towarów obejmował meble (kabinety, komody, sekretarzyki, szafki narożne), tkaniny, parawany, szkatułki jednak wyjątkowym zainteresowaniem wśród nabywców okazały się przedmioty z tzw. laki. Drzewo "Rhus verniciflua" z którego żywica była wykorzystywana do produkcji trwałej powłoki lakierniczej pochodziło z trzech krajów wschodniej Azji: Japonii, Chin, Korei. Na surowy korpus przedmiotu, wykonanego z drewna egzotycznego nakładano nawet kilkaset cienkich warstw, pamiętając o tym, że każda musi wyschnąć przed nałożeniem kolejnej. Twarda powierzchnia mogła być polerowana na wysoki połysk, można było w niej rzeźbić, nie była hydroskopijna lecz odporna na wysoką temperaturę. W celu uzyskania czerwonego koloru dodawano minerał cynober, a koloru czarnego sadzę. Dekoracje zewnętrzne i wewnętrzne były inkrustowane silnie iryzującą warstwą masy perłowej i ręcznie malowane w delikatne wzory: ptaki - paw to symbol długowieczności , rośliny - sosna to symbol witalności i dobrobytu lub przedstawiały sceny sytuacyjne mieszkańców Azji. Bardzo często były rytowane w skale metamorficznej i naturalnych kamieniach (jaspis, nefryt, jadeit) to skupiska materiałów jednorodnych nieodłącznie związanych ze sztuką Dalekiego Wschodu, gdzie przez tysiące lat były cenione wyżej niż najdroższe kruszce jako symbol cnoty ludzkiej. Charakterystyczna barwa nefrytu: żółta, biała, czarna, zielona i jej odcienie. W przypadku jadeitu w jednej bryle można było znaleźć barwę zieloną, białą i czerwoną natomiast jaspisu czerwoną, zieloną, żółtą i brązową. Artyści chińscy potrafili z zegarmistrzowską precyzją uzyskać gładkość i łagodny blask tych minerałów. Większość wyrobów powstała z nefrytu, pochodzi z kopalń we wschodniej części Azji Środkowej, szczególnie z regionu Xinjiang. Nefryt w kolorze "szpinakowozielonym", sprowadzany był do Chin z okolicy jeziora Bajkał na Syberii. Największe złoża jadeitu są w Myanmar (Birma) skąd we współczesnych czasach były importowane do państwa dynastii Han (206 r.p.n.e. - 220 r.n.e.).