Orientalna sekretera z nastawą

Chińska sekretera z nastawą, pomimo upływu czasu nadal wzbudza zainteresowanie wśród szerokiego grona osób ceniących profesjonalizm i kunszt wykonania. Mebel nie wymaga wkładu finansowego, zachowany w stanie oryginalnym, naturalnie noszący ślady codziennej eksploatacji. W praktycznym i funkcjonalnym korzystaniu niezbędny jest otwierany pulpit podparty na wysuwających się podstawach. Pod blatem, wewnątrz mebla znajdują się przegródki i wnęki przeznaczone do przechowywania dokumentów. W środkowej i dolnej części pięć pojemnych szuflad z prostymi frontami, nogi o kształcie konsolowy. Kształt sekretery naśladuje typ wyposażenia wnętrza z XVIII w. z przerwanym szczytem, który wieńczy górną część z półkami. Konstrukcja jest zwarta: składająca się z dwóch części, stabilna, odporna na działanie wody, wysokiej temperatury, zapewniająca długoletnią wytrzymałość. Dekoracje zewnętrzne są ręcznie malowane, dominują krajobrazy orientalne, scenki sytuacyjne i motywy roślinne nieodłącznie związanych ze sztuką Dalekiego Wschodu. Moda na "chińszczyznę" rozpoczęła się około XVII wieku i związana była z ustanowieniem Kompani Wschodnioindyjskich przez kraje Europy Zachodniej. Importowano meble, parawany, szkatułki, porcelanę ale najbardziej cenione i poszukiwane były wyroby z laki, którą po raz pierwszy wykorzystano w Czungkuo w IV w. p n.e.. Żywica z drzewa "Rhus verniciflua" była barwiona w kolorze czarnym, zielonym, czerwonym, kremowym i nadawała się do dalszego precyzyjnego reliefowania. Artyści chińscy z prowincji Guangdong nakładali od kilkudziesięciu do nawet kilkuset warstw laki na przedmiot wykonany z drewna lub na podkład z tkaniny, który był naklejany na ozdabianą powierzchnię. Każda warstwa musiała zostać dokładnie osuszona i spolerowana przed nałożeniem kolejnej. Podkład, który został przygotowany tradycyjną metodą mógł być ponownie malowany, rzeźbiony lub inkrustowany płytkami masy perłowej ewentualnie złota płatkowego.